کفر (مفردات‌قرآن)کفر از اصطلاحات بکار رفته در قرآن کریم به معنای پوشاندن است. کفر در شریعت به انکار آنچه خدا معرفت آن را واجب کرده اطلاق می‌شود. ۱ - واژهشناسیدر مفردات گوید: کفر در لغت به معنای پوشاندن شی‌ء است. شب را کافر گوئیم که اشخاص را می‌پوشاند و زارع را کافر گوئیم که تخم را در زمین می‌پوشاند کفر نعمت پوشاندن آنست با ترک شکر، بزرگترین کفر انکار وحدانیّت خدایا دین یا نبوت است. کفران بیشتر در انکار نعمت و کفر در انکار دین بکار رود و کفور (بضمّ کاف) در هر دو. در مجمع فرموده: کفر در شریعت عبارت است از انکار آنچه خدا معرفت آن را واجب کرده از قبیل وحدانیّت و عدل خدا و معرفت پیغمبرش و آنچه پیغمبر آورده از ارکان دین هر که یکی از اینها را انکار کند کافر است. راغب گوید: کافر در عرف دین به کسی گفته می‌شود که وحدانیّت یا نبوت یا شریعت یا هر سه را انکار کند. به هر حال کافر کسی است که اصول یا ضروری دین را انکار کند. ۲ - پانویس
۳ - منبع• قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «کفر»، ج۶، ص۱۲۲. رده‌های این صفحه : اصطلاحات ادبی | اصطلاحات قرآنی | قاموس قرآن | واژگان قرآنی | واژه شناسی واژگان قرآن
|